10 Jun 2011

Κακές Συνήθειες

Ο ρόλος που έχει πάρει η χώρα ως μπάλα σε παιχνίδι του baseball -κάποιος την πετάει, κάποιος την εξοστρακίζει με όλη του τη δύναμη και οι υπόλοιποι τρέχουν να προλάβουν να τη μαζέψουν- έχει τον ανάλογο αντίκτυπο στο κοινό αίσθημα.

Όχι αίσθημα τύπου "αγανάκτησης" μόνο. Αίσθημα που προκαλεί ο εξαναγκασμός να "αφήσεις αυτά που ήξερες" να μαζέψεις τη ζωή σου, να μαλώσεις για τα τρία ευρώ παραπάνω που σου χρέωσαν το φαγητό έξω, να κόψεις την ψυχοθεραπεία μέσω κινητού, να πάρεις βαθειές ανάσες βλέποντας την τιμή της βενζίνης στα πρατήρια.

Εκεί που έβλεπε κανείς τον τόπο να πήζει από τελευταίας κοπής -κυρίως γερμανικά- μοντέλα αυτοκινήτων και "θαύμαζε" όσους κυκλοφορούσαν με Hummer, εκεί που μιλώντας με την PR της Porsche μάθαινε πως το βασικό σώμα πωλήσεων της εταιρείας στην Ελλάδα (άνω του 50%) ήταν μικρο-επαγγελματίες που δε τους έβαζε το μυαλό του, τώρα, βλέπει απόγνωση.

Το πακέτο κρίσης - μέτρων στην Ελλάδα, πραγματοποιεί αυτό που πολύ γλαφυρά είχε πει κάποιος: "ο Θεός πρέπει να γυρίσει τη χώρα ανάποδα, να την ξεπλύνει στη θάλασσα και να την επαναφέρει". Το ψέμα που πουλήθηκε όλα αυτά τα χρόνια, έκανε τους περισσότερους από εμάς ελαφρόμυαλους εραστές της ασυδοσίας. Όταν σε μια χώρα το κατά κεφαλήν εισόδημα μειώνεται τόσο απότομα σε τόσο λίγο χρόνο, το λιγότερο που μπορεί να κάνει ο μέσος πολίτης, είναι να χάνει την ψυχραιμία του.

Αύριο και για το επόμενο διάστημα -τουλάχιστον όλο το καλοκαίρι-, με τα εισοδήματα να περιορίζονται και τους πετρελαιοπαραγωγούς να μη συμφωνούν για αυξήσεις στην εξόρυξη πετρεαλαίου, η κατάσταση θα εκτραχυνθεί ακόμα περισσότερο. Το πετρέλαιο, αναμένεται να σταθεροποιηθεί πάνω απ' τα $100, εκεί που το είχαμε συνηθίσει κοντά στα $80. Με τις ΗΠΑ να ανακοινώνουν μείωση 4,8εκ. βαρελιών στο stock τους για την πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου, τον OPEC να μη διαφοροποιεί το πρόγραμμα εξορύξεων και την EXXON να μην πείθει με το νέο κοίτασμα που βρήκε στον Κόλπο του Μεξικού, μένει ένα πράγμα να αναρωτηθώ: ποιος αμυντικός θα καταφέρει να πιάσει αυτή τη μπαλα του baseball που κατευθύνεται off bounds...

ΥΓ. Περιμένω με ανυπομονησία το άρθρο του επερχόμενου τεύχους του Economist, με τίτλο: A rotten plan for Greece