Τα λανθασμένα μοντέλα ζωής που θελήσαμε και ακόμα θέλουμε να αντιγράψουμε, αποτελούν ιούς που έχουν ιστορικά προσβάλλει και ακόμα προσβάλλουν πολλούς. Υποβαθμίσαμε κινδύνους και συγχωρέσαμε τα πάντα, μη θέλοντας να δούμε πως οδεύαμε σε κινούμενη άμμο.
Ξεχάσαμε την παραγωγή και βολευτήκαμε στην πώληση αέρα. Πουλήσαμε -πουλάμε- ό,τι ψέμα επινοήσαμε, αγοράζοντας όσα μας μάθαινε η επικοινωνία με σαφώς πιο ανεπτυγμένα κράτη. Δεν είναι κάτι καινούριο αυτό και σίγουρα, δεν είναι δική μας εφεύρεση. Σε μια συζήτηση καταγεγραμμένη το 81 π.Χ. στην Κίνα μεταξύ Λογίων και Υπουργών, πολλές απ΄τις τοποθετήσεις αναφέρονται στο ότι οι αγρότες, αντί να βελτιώνουν τα εργαλεία τους, "αγοράζουν αγαθά από άγριους (σ.σ. ελεφαντόδοντο κ.α.) που μωραίνουν την Κίνα". Σταματούν να επενδύουν μακροπρόθεσμα στη ζωή τους και επιθυμούν την πρόσκαιρη πολυτέλεια.
Οι αγρότες και κτηνοτρόφοι της Βραζιλίας σήμερα, σταματούν στην πλειονότητά τους να παράγουν αγαθά όπως τα λάχανα, οι ντομάτες, ακόμα και το γάλα. Αντ' αυτών, χρησιμοποιούν τις εκτάσεις τους φυτεύοντας ζαχαροκάλαμο και πουλούν το προϊόν του στις εταιρείες που το αξιοποιούν για τη δημιουργία βιοκαυσίμων. Οι αγρότες αυτοί, κερδίζουν άμεσα τρεις φορές παραπάνω χρήματα (συνολικά $1200/μήνα). Πληρώνουν όμως έμμεσα για την αγορά όσων δεν καλλιεργούν πλέον, ωθώντας τις τιμές προς τα πάνω. Παράλληλα καθιστούν τις εκτάσεις τους ακατάλληλες για μελλοντική άλλη χρήση και επιπλέον, ρυπαίνουν σημαντικά τους υδροφόρους ορίζοντες λόγω χημικών που χρησιμοποιούνται στη διαδικασία. Σε μια αντίστοιχη βάση, η υποσαχάρια Αφρική μαστίζεται εδώ και τρία χρόνια από λιμούς, οι οποίοι μεταξύ άλλων οφείλονται στο ότι η ζάχαρη, το καλαμπόκι και άλλα αγαθά, αντί να προωθούνται στην εσωτερική αγορά για κατανάλωση, πωλούνται ακριβότερα στο εξωτερικό ως πρώτη ύλη για παρασκευή -και πάλι- βιοκαυσίμων. Οι αγρότες αυτοί, όπως οι Κινέζοι του -81 και οι σημερινοί Έλληνες, κινούνται προς ένα φάρο τοποθετημένο σε επικίνδυνα νερά.
Όταν ο Έντισον έπαιρνε ρεπό από τη βασική του ενασχόληση να υπονομεύει τον Τέσλα, ασχολούνταν με την προσπάθεια δημιουργίας αξιόπιστων λαμπτήρων. Όταν τελικά τα κατάφερε, ρωτήθηκε για το χρόνο που είχε χάσει. Απάντησε πως είχε επενδύσει αυτό το χρόνο βρίσκοντας τρόπους με τους οποίους δε μπορούσε να φτάσει στο αποτέλεσμά του. Πολλοί συμπολίτες σήμερα, δε βλέπουν πως ανακάλυψαν ένα λάθος τρόπο να ζουν. Δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν τη μοναδική ευκαιρία που έχουν, να κάνουν τον προγραμματισμό τους για το μέλλον με αντικειμενικότερα κριτήρια.
Πολύ πρόσφατα η General Electric, εταιρεία που ήδη έχει επενδύσει $6 δισ. σε ενέργεια απ' τον άνεμο, ανακοίνωσε πως από το 2013 θα παράγει μαζικά, νέου τύπου ηλιακούς συλλέκτες. Πρόσφατη επίσης ήταν η δήλωση του Σόιμπλε πως η Ελλάδα, θα μπορούσε να πουλάει ηλεκτρικό ρεύμα στη Γερμανία, προερχόμενο από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Μια Γερμανία, που μετά το meltdown στο Fukushima Daiichi επανεξετάζει τα σενάρια αξιοποίησης πυρηνικής ενέργειας, με ηγεσία που ενδιαφέρεται να δείξει ευαισθησία στο θέμα. Δεν είναι άλλωστε κρυφή η ανησυχία πολλών Γερμανών για τα πυρηνικά εργοστάσια, που σήμερα καλύπτουν το 23,3% (148.495GWh) των αναγκών της χώρας σε ηλεκτρισμό. Οι δυνατότητες ανάπτυξης της Ελλάδας στον τομέα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές είναι ανεξάντλητες και σήμερα, βρίσκονται στο 2,3% (2.247GWh) της συνολικής παραγωγής. Γεγονός που δηλώνει με σαφήνεια τη νωχελικότητα με την οποία κινηθήκαμε όλα αυτά τα χρόνια.
Η σημερινή κατάσταση μας έχει βάλει σε διαδικασία εγρήγορσης: οι αυριανοί "αγρότες" μπορούν να θερίζουν ανέμους, κύματα και θερμότητα. Οι αυριανοί "αγρότες" μπορούν να είναι άνθρωποι που σήμερα στις θέσεις τους υπολειτουργούν ή που απλώς, επιθυμούν περαιτέρω ανάπτυξη. Για να έχεις, πρέπει να παράγεις. Ξεχάσαμε να παράγουμε και παραλίγο να σπαταλήσουμε τη ζωή μας. Την ίδια ώρα τα ισχυρά κράτη, διογκώνουν την παραγωγική τους βάση. Εδώ που φτάσαμε, εχουμε να περιμένουμε από τους άλλους. Αύριο, ας έχουμε να τους προσφέρουμε κι εμείς. Αν πρέπει με το μαχαίρι στο λαιμό να κινήσουμε τα νήματα, ας μείνει το μαχαίρι αυτό, για πάντα εκεί.
Ξεχάσαμε την παραγωγή και βολευτήκαμε στην πώληση αέρα. Πουλήσαμε -πουλάμε- ό,τι ψέμα επινοήσαμε, αγοράζοντας όσα μας μάθαινε η επικοινωνία με σαφώς πιο ανεπτυγμένα κράτη. Δεν είναι κάτι καινούριο αυτό και σίγουρα, δεν είναι δική μας εφεύρεση. Σε μια συζήτηση καταγεγραμμένη το 81 π.Χ. στην Κίνα μεταξύ Λογίων και Υπουργών, πολλές απ΄τις τοποθετήσεις αναφέρονται στο ότι οι αγρότες, αντί να βελτιώνουν τα εργαλεία τους, "αγοράζουν αγαθά από άγριους (σ.σ. ελεφαντόδοντο κ.α.) που μωραίνουν την Κίνα". Σταματούν να επενδύουν μακροπρόθεσμα στη ζωή τους και επιθυμούν την πρόσκαιρη πολυτέλεια.
Οι αγρότες και κτηνοτρόφοι της Βραζιλίας σήμερα, σταματούν στην πλειονότητά τους να παράγουν αγαθά όπως τα λάχανα, οι ντομάτες, ακόμα και το γάλα. Αντ' αυτών, χρησιμοποιούν τις εκτάσεις τους φυτεύοντας ζαχαροκάλαμο και πουλούν το προϊόν του στις εταιρείες που το αξιοποιούν για τη δημιουργία βιοκαυσίμων. Οι αγρότες αυτοί, κερδίζουν άμεσα τρεις φορές παραπάνω χρήματα (συνολικά $1200/μήνα). Πληρώνουν όμως έμμεσα για την αγορά όσων δεν καλλιεργούν πλέον, ωθώντας τις τιμές προς τα πάνω. Παράλληλα καθιστούν τις εκτάσεις τους ακατάλληλες για μελλοντική άλλη χρήση και επιπλέον, ρυπαίνουν σημαντικά τους υδροφόρους ορίζοντες λόγω χημικών που χρησιμοποιούνται στη διαδικασία. Σε μια αντίστοιχη βάση, η υποσαχάρια Αφρική μαστίζεται εδώ και τρία χρόνια από λιμούς, οι οποίοι μεταξύ άλλων οφείλονται στο ότι η ζάχαρη, το καλαμπόκι και άλλα αγαθά, αντί να προωθούνται στην εσωτερική αγορά για κατανάλωση, πωλούνται ακριβότερα στο εξωτερικό ως πρώτη ύλη για παρασκευή -και πάλι- βιοκαυσίμων. Οι αγρότες αυτοί, όπως οι Κινέζοι του -81 και οι σημερινοί Έλληνες, κινούνται προς ένα φάρο τοποθετημένο σε επικίνδυνα νερά.
Όταν ο Έντισον έπαιρνε ρεπό από τη βασική του ενασχόληση να υπονομεύει τον Τέσλα, ασχολούνταν με την προσπάθεια δημιουργίας αξιόπιστων λαμπτήρων. Όταν τελικά τα κατάφερε, ρωτήθηκε για το χρόνο που είχε χάσει. Απάντησε πως είχε επενδύσει αυτό το χρόνο βρίσκοντας τρόπους με τους οποίους δε μπορούσε να φτάσει στο αποτέλεσμά του. Πολλοί συμπολίτες σήμερα, δε βλέπουν πως ανακάλυψαν ένα λάθος τρόπο να ζουν. Δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν τη μοναδική ευκαιρία που έχουν, να κάνουν τον προγραμματισμό τους για το μέλλον με αντικειμενικότερα κριτήρια.
Πολύ πρόσφατα η General Electric, εταιρεία που ήδη έχει επενδύσει $6 δισ. σε ενέργεια απ' τον άνεμο, ανακοίνωσε πως από το 2013 θα παράγει μαζικά, νέου τύπου ηλιακούς συλλέκτες. Πρόσφατη επίσης ήταν η δήλωση του Σόιμπλε πως η Ελλάδα, θα μπορούσε να πουλάει ηλεκτρικό ρεύμα στη Γερμανία, προερχόμενο από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Μια Γερμανία, που μετά το meltdown στο Fukushima Daiichi επανεξετάζει τα σενάρια αξιοποίησης πυρηνικής ενέργειας, με ηγεσία που ενδιαφέρεται να δείξει ευαισθησία στο θέμα. Δεν είναι άλλωστε κρυφή η ανησυχία πολλών Γερμανών για τα πυρηνικά εργοστάσια, που σήμερα καλύπτουν το 23,3% (148.495GWh) των αναγκών της χώρας σε ηλεκτρισμό. Οι δυνατότητες ανάπτυξης της Ελλάδας στον τομέα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές είναι ανεξάντλητες και σήμερα, βρίσκονται στο 2,3% (2.247GWh) της συνολικής παραγωγής. Γεγονός που δηλώνει με σαφήνεια τη νωχελικότητα με την οποία κινηθήκαμε όλα αυτά τα χρόνια.
Η σημερινή κατάσταση μας έχει βάλει σε διαδικασία εγρήγορσης: οι αυριανοί "αγρότες" μπορούν να θερίζουν ανέμους, κύματα και θερμότητα. Οι αυριανοί "αγρότες" μπορούν να είναι άνθρωποι που σήμερα στις θέσεις τους υπολειτουργούν ή που απλώς, επιθυμούν περαιτέρω ανάπτυξη. Για να έχεις, πρέπει να παράγεις. Ξεχάσαμε να παράγουμε και παραλίγο να σπαταλήσουμε τη ζωή μας. Την ίδια ώρα τα ισχυρά κράτη, διογκώνουν την παραγωγική τους βάση. Εδώ που φτάσαμε, εχουμε να περιμένουμε από τους άλλους. Αύριο, ας έχουμε να τους προσφέρουμε κι εμείς. Αν πρέπει με το μαχαίρι στο λαιμό να κινήσουμε τα νήματα, ας μείνει το μαχαίρι αυτό, για πάντα εκεί.